Aangezien ik nu ook een facebookpagina bij houd van My road to maak ik van mijn blogs combinatie's van wandelingen.
Dus neem er een lekker koppie koffie bij of iets anders en neem even de tijd. Geloof me in m'n blogs ben ik niet langdradig ;)
Als je wandelt zie je zoveel meer.
In het begin was ik te gespannen en keek strak voor me uit of naar de grond maar veel te weinig om me heen.
Langzaam aan ga ik ontspannen en ben ik minder bang voor de kramp omdat ik weet dat deze ook weer weggaat.
Daardoor geniet ik er ook echt van.
Op zaterdag loop ik altijd met m'n zus, een heerlijk moment.
Voor het lopen een bakje koffie even kletsen daarna heerlijk lopen met muziek in onze oren en naderhand nog even een bakje koffie en nog even bijkletsen.
Een win/win situatie gezellig met mijn zus, ons moment en een heerlijke wandeling. Ik geniet ervan.
We hadden weer een heerlijke wandeling langs de Eem.
Ik moet wel zeggen, langs de Eem is toch wel 1 van m'n favorieten.
Het pad naast de Eem loopt lekker, super mooie omgeving.
1 nadeel het loopt niet in een rondje.
Dus de heenweg is hetzelfde als de terugweg.
Maar ik loop deze route graag, gewoon omdat het lekker weg wandelt.
Doordeweeks is het voor mij s' avonds lastig.
Na een drukke werkdag heb ik moeite om s'avonds nog te gaan lopen.
Mijn werk is intensief en geef ik elke dag 1000%.
Ik houd van mijn werk, het is mijn passie. Als zelfstandig ondernemer ben je altijd druk. Maar ik heb geweldige meiden op mijn werk, we hebben lol maar werken keihard.
Ik ben ook allergisch voor MOETEN. Als zelfstandig ondernemer denk je, dan heb je het lastig maar daar heb ik het niet.
Privé heb ik het juist wel.
Dus geen vaste dagen doordeweeks en van te voren al helemaal geen vast staande km's.
Dan gaat het niks worden met mij zodra iets moeten gaat worden haak ik af.
Dat is altijd al zo bij mij geweest.
Wanneer ik gewoon denk: ik ga een klein stukje wandelen, zet runkeeper dan ook maar op een paar km dan loop ik altijd verder.
Gewoon omdat het kan ;)
Gewoon omdat ik het TOCH kan. Ook nog even een watertje gehaald bij mijn sponsor. ;)
En ik voel me daarna ook goed.
Jeetje ik heb het gezegd, ik heb gezegd dat ik me na het wandelen lekkerder voel!!
Elke sporter (niet dat ik me zo noem) zegt ga sporten je voelt je daarna stukken beter.
Ik dacht altijd: je kletst uit je nek. En nu zeg ik het zelf. Oh dit ga ik nog heel lang thuis horen.
De volgende wandeling was eerst de blauwe paaltjes daar direct achter aan de gele.
Blauwe paaltjes ( route bij de Soesterduinen) VRESELIJK.
Vind ik dus helemaal niks.
Het gaat een stuk door de duinen en het pad is ook geregeld met mul zand.
Dat is niet mijn ding. Veel kramp en pijn.
Alles doet me dan pijn.
En op een gegeven moment word ik boos, boos op mezelf, boos op alles.
En angst, angst voor de Alpe d'Huez om aan het grote sportevenement Alpe d'Huzes
mee te gaan doen. Allerlei gedachten gaan dan door mijn hoofd.
Door de boosheid ga ik sneller lopen. Maar heb geen oog meer voor mijn omgeving.
Ik dril mezelf door, leuk lopen is het dan niet maar ik weet daardoor wel dat ik mezelf de Alpe d'Huez op krijg.
Maar zandpaden en duinen zijn dus niks voor mij.
We liepen daarna gelijk de gele (andere route bij de Soesterduinen) er achteraan
en die was beter en liep veel relaxter. Gaf me weer een lekker gevoel.
Zoals ik al eerder schreef is het doordeweeks lastig om te lopen.
S'avonds gewoon te moe maar wanneer iedereen op kantoor weer
terug is van vakantie en zwangerschapsverlof kan ik gewoon ook weer
een ochtend lopen.
Nu wilden wij de oranje paaltjes gaan lopen (ook weer een route bij de
Soesterduinen) we waren lekker op weg met in het begin nog een heerlijk zonnetje toen het wel heel donker werd.
Nu vind ik regen niet erg maar onweer in een bos!
Helaas moesten we dus deze route eerder afbreken, we gaan hem zeker nog over doen.
Doordat op zaterdag de wandeling gedeeltelijk in het water viel ging ik op zondag weer lopen
samen met mijn vriendin Tialda. Gezellig kleppend gingen we op pad.
We waren zo aan het kletsen dat we op een gegeven moment niet zo
heel goed wisten waar we waren. Gelukkig vonden we de weg weer terug. ;)
Wat was het gezellig en voordat je het weet loop je dus 14 km.
En we hebben ook nog is heel snel gelopen.
Snel weer doen Tialda.
En dan ben je ineens weer een week verder............
Wat kan er veel gebeuren in een week.
Na 22 jaar gaan we verhuizen..........
Dus buiten werken, nu ook verhuisdozen inpakken.
En ook nog steeds wandelen.
Wat een mooie wandeling was dit dan.
Dit x had mijn zus de route uitgestippeld.
En echt deze kan ik aanraden wat een mooie route, heb er zo van genoten. Als je wandelt kom je zoveel mooie plekken tegen.
Daarna een lekker kopje koffie gedronken bij Moeke.
Wij waren s' ochtends gaan wandelen anders was het wel een wijntje of een biertje geweest. ;)
Kijk ook echt de foto's onderaan de pagina.
En dan de laatste wandeling van dit blog.
Niet mijn verstandigste. Ik ging alleen, eigenlijk dezelfde wandeling
als met Tialda. iets korter wilde ik deze wandeling maken en in m'n hoofd wist ik helemaal hoe ik moest lopen.
Alleen in mijn ogen was deze route heel open en licht.
Dat kwam denk ik door het kletsen vorige x dat ik er een hele andere voorstelling van had.
Maar het was donker en bebost en heeeeel erg alleen.
Eerlijk gezegd raakte ik er van in paniek en bang.
Raakte ook compleet de weg kwijt, had geen bereik op m'n telefoon.
Nooit zo blij geweest om weer de bewoonde wereld in te lopen.
