En dan is er ineens een jaar voorbij.
Maar het lijkt nog gisteren dat je nog bij ons was.
Ik mis je zo erg.
Vaak wil ik je nog bellen of appen.
Het moment dat ik met m'n vinger jou wil bellen of appen, realiseer ik me pas dat het niet meer kan.
Ik probeer, zoals ik je heb beloofd, door te gaan maar dat is alles behalve makkelijk.
Voel me verloren en eenzaam zonder jou.
Weet me soms geen raad en dan schrijf ik maar brieven aan je.
Heb jouw schilderspullen en wat voelt dat fijn, in mijn eigen gecreëerde atelier omring ik me met jou.
Ik probeer nieuwe dingen, volg online cursussen.
Het is mijn uitlaatklep.
Vind het heerlijk om onder de verf te zitten, jouw spullen te gebruiken en weg te dromen toen we in jouw atelier zaten.
