Ik ga naar Kopenhagen, spontaan en in m'n eentje vliegen naar m'n dochter die daar al is.
Vandaag al.
Zo had mijn blog donderdag moeten beginnen................
Helaas liep het anders.
Vlucht geannuleerd, na uren in m'n eentje op Schiphol gezeten te hebben.
De dag begon al met vertraging,
De tijden van deze vlucht ging alle kanten op.
Deze trip was voor mij een dingetje.
Iedereen kent mij zakelijk, als iemand die z'n vrouwtje staat. En dat is zo, zakelijk ben ik de beste.
PrivƩ is wat anders.
Dit was mijn trip om te laten zien IK KAN DIT.
OkƩ ik werd weg gebracht en okƩ m'n dochter zou klaar hebben gestaan op het vliegveld van Kopenhagen.
Maar toch, vliegen alleen.
En natuurlijk werd ik gefouilleerd en mijn handbagage moest open.
En m'n riem moest af, m'n schoenen moesten uit.
Maar pfieuw ik was door security, nu alleen het vliegen nog!
3 uur later werd ik wel wat relaxter.
Ik dacht ik kan dit wel!
Complete soap series zie je daar in zo'n gate ( gate M is vrij klein).
Veel mensen en kinderen die eigenlijk minder relaxt waren dan ik.
Ouders die op het laatst, laat ik het netjes zeggen, hun kinderen achter elk behang konden plakken die er zou kunnen zijn.
Ik had het anders graag voor ze gedaan
Die ouders had ik er ook graag achter geplakt.
Tijd voor een wijntje, de vraag was klein of groot mevrouw? Nou euh doe maar groot?
Groot is dus 4 slokjes voor 8 euro!
En geloof me dat is nippen. Hele kleine nipjes.
Maar het feest Kopenhagen ging dus niet door na alle vertragingen, op het moment dat je denkt dat je kan gaan instappen, krijg je de melding geannuleerd!
GEANNULEERD??
Geen uitleg, alternatief was er op dat moment ook niet.
Geprobeerd zeker.
Maar na 4 uur ga je terug naar huis met tranen en een verzwaard hart.
Want dit was voor mij iets meer dan een trip.
Buiten dat het mijn road-trip was vond en vind ik het heel verdrietig voor mijn dochter.
Want wat hadden wij er ongelooflijk veel zin in.
Dan stap je in de trein naar huis met tranen over m'n wangen, m'n mascara op mijn kin.
En krijg je door dat er ergens storing is.
Het was niet mijn dag.
Gelukkig stond m'n jongste dochter mij op te wachten op het station en wat was ik blij om haar te zien .
Knuffels van je kinderen zijn dan zo fijn
Myroadto was dus niet Kopenhagen.
Myroadto was een dagje Schiphol en naar huis.
En wat had ik graag de gekleurde huisjes weer willen zien.
Maar ik was gegaan, ik had gedurfd.
